Home sweet home

Halloo allemaal,

Deze blog schrijf ik helaas weer vanuit het koude Nederland... Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik de kerstsfeer in de winter gezelliger vind dan in de zomer. Ik kon er in Zuid-Afrika niet helemaal aan wennen dat er overal versierde kerstbomen stonden met 35 graden haha.

Zoals ik in mijn vorige blog heb verteld heeft er afgelopen woensdag bij Life Zone Soccer een groot afsluitingstoernooi plaatsgevonden. Hieraan deden niet alleen de kinderen van LZS, maar ook de kinderen van Keep Them Safe (zwemlessen Langa) mee. We hadden drie categorieën, jongens onder de 15 jaar, meisjes en de senioren. Ik was coach van het team 'Liverpool' in de categorie jongens onder de 15 jaar. In de finale hebben we met de penalty's gewonnen en hebben we de trofee bemachtigd! :) Nadat alle kinderen weg waren hebben we ook nog een soccer match gehad tussen de studenten van Fontys en de trainers van LZS. Deze wedstrijd hebben we helaas verloren haha. Woensdagavond hebben we onze reis afgesloten met een super leuke stapavond in het kleine cafeetje waar iedereen ons inmiddels kende.

Donderdagochtend hebben we allemaal onze koffers ingepakt en afscheid genomen van het prachtige Kaapstad. We zijn nog even naar Bo-Kaap gereden dat bekend staat om de leuke gekleurde huisjes en hebben daarna gelunched in een mooi park. Helaas moesten we rond 15u alweer op het vliegveld zijn om terug naar huis te gaan. Om 18u zijn we vertrokken richting Istanbul waar we rond 06u zijn aangekomen. We hebben een vlucht gehad met veel turbulentie en het vliegtuig heeft een doorstart moeten maken vlak voor de landing. Verder heb ik gelukkig veel kunnen slapen en was de vlucht zo voorbij.

Vrijdagochtend rond 11u zijn we aangekomen op Schiphol. Nadat iedereen zijn koffers had hebben we afscheid genomen en is iedereen naar huis gegaan. Het was fijn om die avond weer in mijn eigen bedje te liggen. Zaterdagochtend schoot ik wakker met de gedachten 'waar ben ik?!' Ook zette ik tijdens het douchen automatisch de kraan uit haha. Zo zie je maar hoe snel je aan dingen kunt wennen.

Wat heb ik een fantastische reis gehad!! Woorden schieten te kort om dat gevoel te beschrijven. Ik heb heel veel gelachen, enorm genoten, nagedacht, gesprekken gehad met de mensen daar, gedanst en ben het een ander gaan beseffen. We hadden een super leuke groep en waren op het einde allemaal heel close met elkaar. Ik hoop dan ook zeker dat dit contact blijft.

Dit was helaas mijn laatste blog want voor mij zit het erop. Na de kerstvakantie gaan we nog evalueren, presenteren en moeten er nog een paar dingen ingeleverd worden. Vanaf februari is de minor officieel klaar en zullen mijn normale lessen weer beginnen.

Dank jullie wel voor het volgen van mijn reis en voor de leuke reacties. De foto's heb ik inmiddels op mijn blog kunnen zetten. Ik heb een selectie moeten maken, omdat het er anders te veel waren :D

Liefs, Maaike

I don’t want to go home

Hoihoi,

De laatste dagen zijn helaas in zicht. Donderdag aan het einde van de middag zullen wij terug gaan richting Istanbul en daarna doorvliegen naar Amsterdam. Hier komen wij vrijdag tussen 10 en 11u aan.

Afgelopen vrijdag hebben we de Lionshead beklommen. Deze tocht was leuker en makkelijker dan de Tafelberg. Wat hadden we een prachtig uitzicht! Hierna zijn we nog naar een lokale markt geweest om wat souveniertjes te kopen.

Zaterdag zijn we naar Kaap de Goede Hoop gereden. Eerst zijn we omhoog gelopen naar de vuurtoren en hebben daarna een wandeling gemaakt van ongeveer 45 min naar het meest zuid-westelijke punt van Afrika. We zijn ‘s avonds met zijn allen op stap geweest in Kaapstad waar we voor de hoogste omzet ooit hebben gezorgd in de betreffende kroeg (haha).

Zondag zijn we naar het strand geweest waar we allemaal hebben uitgekaterd. Het waaide erg hard die dag waardoor een groot deel van de groep naar de pinguïns is gegaan. Ik ben op het strand gebleven, omdat mijn nicht en twee achternichtjes zouden komen. Mijn nicht woont nu 9 jaar in Zuid-Afrika dus het was echt super om haar en de twee meiden weer te zien! We hebben een leuke middag gehad en het was heel fijn om weer even bij de kletsen! ??

Maandag zijn we begonnen aan het project ‘keep them safe’. Bij dit project gaven we op verschillende niveaus zwemlessen, dus van nog niet het water in durven tot de echte zwemslagen. We hadden niet veel materialen dus we moesten een beetje creatief zijn. De meesten hadden in de supermarkt grote flessen water gehaald, omdat het water hier uit de kraan heel erg naar chloor smaakt. Deze flessen hebben we bij de kinderen onder de shirts gestopt om ervoor te zorgen dat ze bleven drijven. Het project van keep them safe duurde voor mij helaas maar 2 dagen, omdat ik vorige week mijn eigen project had.

Morgen hebben we een groot toernooi als afsluiting en gaan we (natuurlijk ?) op stap! Donderdag zullen we helaas alweer de koffers in moeten pakken.

De WiFi ligt er vaak uit op de locatie waar we zitten dus het lukt me niet om alle foto’s bij te werken. Dit zal ik alsnog doen wanneer ik weer thuis ben.

I don’t want to go home ?

Liefs, Maaike

Long time no see

Hoihoi lieve volgers,

Wat een tijd geleden dat ik voor het laatst een verhaal heb geschreven...!

Dit komt omdat we maandag, dinsdag en woensdag bij gastgezinnen in townships hebben geslapen en hier hebben ze natuurlijk geen WiFi. Alle studenten en docenten waren verdeeld onder huizen in dezelfde straat. Wij (6 meiden) bofte dat we mochten verblijven in een bed and breakfast. We werden hartelijk ontvangen door de lieve mama’s en zijn meteen in gesprek geraakt. Zij vertelden over heftige gebeurtenissen, maar ook over de typisch Zuid-Afrikaanse cultuur. Onze mama vertelde dat ze vroeger in een soort ziekenhuis heeft gewerkt om mensen voorlichting te geven over voorbehoedsmiddelen en aids. Ze heeft bij de voordeur aan de muur dan ook altijd condooms hangen zodat iedereen de mogelijkheid heeft om veilig seks te hebben. Daarna gaven de kleindochters een zang-en dansoptreden voor ons. Om 20u hadden we een meeting met de rest van de studenten dus er werd ons verteld dat we om 18u konden eten. Uiteindelijk zaten we pas om 20:10u aan tafel en waren we te laat. Je kunt dus qua tijd niet op ze vertrouwen, maar wij kunnen er gelukkig hard om lachen en zij zelf ook. Vanwege de droogte is er een watertekort hier. Per gezin hebben ze 78 liter water per dag en met 1 keer de wc doorspoelen gaat er al zo’n 8 liter weg. Drie van ons kunnen dus douchen ‘s avonds en de rest niet. Er is dan dus ook geen water meer om te koken, wassen, tanden te poetsen of om de wc door te trekken. Dit was voor ons een hele ervaring en iets waar je wel over na denkt thuis maar nu pas echt zelf meemaakt. Verder hebben we alle dagen echt super lekker gegeten en er is goed voor ons gezorgd!

Afgelopen zaterdag hebben we de Tafelberg beklommen. Dit was echt heel zwaar, maar dit moet je gedaan hebben als je in Kaapstad bent geweest. Helaas was het mistig dus we hadden niet zo’n mooi uitzicht. Komende zondag beklimmen we nog Lionshead en dan gaan we voor poging twee voor een prachtig uitzicht.
Zondag zijn we naar Robben Eiland geweest. Hier heeft Nelson Mandela heel lang vast gezeten. We hebben een rondleiding gehad over het eiland van een ex-gevangene en vriend van Mandela. We hebben aandachtig geluisterd naar de bizarre verhalen. In de middag zijn we nog naar Waterfront geweest. Dit is een haven met een groot winkelcentrum, souvenier winkeltjes, veel muziek en gezelligheid.

Maandag zijn we van start gegaan met de projecten Life Zone Soccer en Keep Them Safe. Deze week ben ik dus, samen met nog 4 andere studenten, de leider van de projecten. Van 9-12u geven we sport-en spelactiviteiten en zijn we bezig met train the trainer. Daarna van 13:30-16u zijn we de tennisbanen gaan slopen om ons bouwproject op te starten. Dit is echt loodzwaar. Het is hier 32 graden en de uv straling is absurd hoog. We doen dus niks als zonnebrand smeren, veel water drinken en sjouwen met oud asfalt. Het project gaat verder heel goed. Ook hier zijn de coaches enthousiast en ons heel erg dankbaar.

Veel mensen hier zijn ervan overtuigd dat het in Nederland heel veel beter is. Wij zouden alles kunnen kopen wat we maar wilde en zijn welvarend. Deels klopt het want we zijn beter ontwikkeld en verdienen gemiddeld meer, maar (sorry ik moet het toch even zeggen) wat kunnen wij veel leren van deze mensen! De hele dag lopen er familie, vrienden en buren in en uit. Ze helpen elkaar overal mee, zijn bijna nooit gestresst en stralen enorm veel saamhorigheid uit. Ergens heb ik helemaal geen zin om terug te gaan naar Nederland, omdat daar bijna iedereen gestresst is, alles snel moet en iedereen als eenling door het leven gaat. Ik kan nu meer relaxen dan thuis.

Woensdag hebben we na onze projectdag nog een rondleiding gekregen van een local door de township Langa. We hebben mogen kijken in de krotjes en hebben kamers gezien waar drie families (11 mensen) slapen. In deze kamers stonden maar drie bedden. Een van de mannen die in deze kamer woonde was blij dat we er waren en dat we foto’s maakten, omdat we het echte beeld van hen dan kunnen laten zien thuis. Ik kan over alles wat ik gisteren heb gezien een heel boek schrijven, maar dat ga ik niet doen. Het was heel indrukwekkend en het heeft erg veel met me gedaan.

Leuk dat jullie me nog steeds volgen en bedankt voor de leuke reacties! Over een week is het avontuur helaas alweer voorbij...

Tot snel!

Liefs, Maaike

Het echte werk is begonnen

Hallo volgers,

Vanaf gister zijn we gestart met het lesgeven op de Vukukanye school in de township Guguletu. We staan elke dag om 7u op, hebben om 7:30u ontbijt en moet dan om 9u vertrekken. We hebben twee privé busjes en privé chauffeurs vanuit de Amy Foundation. Dit zijn oude vervallen busjes en de chauffeurs hebben een donkere huidskleur, omdat wij anders als blanken opvallen en niet veilig zijn.

De school wordt flink beveiligd en niemand komt zomaar binnen. Gisteren moesten ik en twee andere meiden naar de wc, maar deze was bezet. Zelfs als je naar de wc gaat, die binnen de poorten is, moet er een trainer(met een donkere huidskleur) meelopen. Ze zei tegen ons ‘kom maar mee dan lopen we even naar mijn huis om daar naar de wc te gaan’. Deze trainster is te vertrouwen en ze woonde tegenover de school dus wij liepen mee. We kwamen bij een groot gebouw en dachten dat ze daar woonde, maar dat bleek de kerk te zijn. Ze vertelde ‘kijk daar woon ik’ en wees naar een van de vele krotjes. Hier was niet echt een wc, geen wc papier maar kranten en er was geen deur of dak te bekennen. Weer een indrukwekkende ervaring dus.

Rond 10u starten we met het ‘train the trainer’ programma. Dit is echt fantastisch! Bij het opleiden van de trainers/coaches delen wij onze kennis van sportonderwijs met hun. Om een voorbeeld te noemen spelen zij bij voetbal altijd elf tegen elf op een groot veld. Wij spelen voetbal in het onderwijs vaak op drie kleine veldjes met vier tegen vier. Dit doen we omdat de kinderen dan veel meer balcontact hebben en minder stilstaan waardoor de ontwikkeling beter is. Daarnaast kun je meteen verschillende niveaus toepassen per veldje zodat ieder kind op zijn of haar eigen niveau mee kan doen en er dus meer succesbeleving is. We hebben dit de trainers uitgelegd door het ze zelf te laten ervaren en ze vonden het helemaal geweldig. Ze zeiden dat dit echt een eyeopener is voor hun. Dit is voor ons natuurlijk heel fijn om te horen.

Lunchen doen we in de middag op het hoofdkantoor van Amy Foundation. Dit is omdat op de school waar we lesgeven de kinderen niks te eten hebben en komen vragen om jou eten. Als je even niet oplet hebben ze je lunchpakket al uit je tas gehaald. Gelukkig krijgen de kinderen wel avondeten op school, maar wij mogen ze verder helaas niks geven. Van 15 tot 17u geven wij ook nog les aan de kinderen. Dit doen we vooral met netbal, voetbal, cricket en hockey.

De 300 paar schoenen waar ik in mijn eerder blog over heb verteld laten we op deze school achter. De kinderen hebben ze hier het hardst nodig. Zij sporten op een veld zonder schoenen waar over glas en stenen liggen. We laten het verdelen van de schoenen aan de coaches over, omdat zij de kinderen het beste kennen en weten wie wat kan gebruiken.

Vandaag was er toevallig een trainster jarig dus we hebben in het Nederlands, Engels en Xhosi voor haar gezongen. Als cadeautje hadden we voor haar een zakje Nederlandse stroopwafels. Hier was ze heel erg blij mee! Ook hebben we de trainers iets Brabants geleerd: elke keer als we weg gaan roepen zij ‘houdoe!’. Je wordt door de coaches echt met open armen ontvangen en ik merk dat je ook wel een beetje een band met ze opbouwd in deze dagen.

Onze dagen sluiten we af met een frisse duik in het zwembad naast ons verblijf, een potje kaarten, muziek luisteren, verhalen delen en vooral veel lachen met elkaar.

Ik probeer steeds recente foto’s te plaatsen maar de WiFi is hier heel slecht. In het volgende verblijf zal ik dit nog eens proberen.

Sorry voor het redelijk lange verhaal dit keer, maar ik maak heel veel bizarre/ indrukwekkende dingen mee deze dagen en dit wil ik graag met jullie delen.

Liefs, Maaike

Indrukwekkende dag

Wat een indrukwekkende dag gister!

Gisterenochtend zijn we vertrokken uit ons hostel naar de Jan van Riebeeck school waar we tot vrijdag overnachten. Hier hebben we onze koffers gedropt en zijn toen in busjes naar het hoofdkantoor van Amy Foundation gebracht. We zijn hier achter het verhaal van de stichting gekomen. Dit is een bijzonder verhaal.

Amy was een meisje uit Amerika die ook voor ontwikkelingshulp in Zuid-Afrika was. Zij is in deze township doodgestoken door vier mannen. De ouders van Amy hebben de daders vergeven na hun gevangenisstraf en hebben toen de foundation opgericht. Twee van de vier daders zijn nu vrijwilliger bij deze stichting en hebben hele erge spijt van wat ze hebben gedaan. Zij gaan nu, samen met de ouders van Amy, ervoor zorgen dat alle kinderen in een township na school, in de weekenden en tijdens vakanties kunnen sporten op de verschillende locaties. Deze locaties zijn super goed beveiligd om ervoor te zorgen dat de kinderen veilig zijn. Hun doel is dus om de kinderen van de straat te houden zodat zij minder snel in dit soort bendes terecht komen. Wij geven deze week de sportactiviteiten op die locaties. We zijn meegenomen naar de gedenksteen van Amy (zie foto). Hier is zij, precies op die plek, vermoord. Kippenvel krijg je dus wel even...

Na dit interessante verhaal rijd je ook nog door verschillende townships waar de scheiding tussen armoede en rijkdom alleen maar een hoog hek is. Wat me wel meteen opvalt is de ‘Ubuntu’. Dit betekend dat de saamhorigheid heel hoog is en dat iedereen respect heeft voor elkaar. Wij klagen over onze luxe dingen, zoals een digitaal schoolbord die niet doet wat je wil. We weten nog niet eens wat voor functies er überhaupt allemaal opzitten. De mensen hier hebben veel minder en hoor je ook bijna nooit klagen.

De velden waarop wij lesgeven liggen vol met glas en overal ligt afval. Heel veel afval wordt gewoon verbrand door de bewoners, omdat er anders te veel komt te liggen. Ook nu wordt het sportveld gescheiden met de krotten door een hek. Alle scholen worden flink bewaakt door hekken en beveiligers.

Zuid-Afrika heeft nu al heel veel indruk op me gemaakt. Het is qua natuur echt prachtig, maar het heeft helaas ook een andere kant. Ik ben in ieder geval dankbaar dat ik ook deze kant mag zien.

Tot de volgende blog!

Maaike

Destination reached

Hallooo

Mijn eerste blog vanuit Zuid-Afrika! ?

Gisteren zijn we in het vliegtuig gestapt richting Istanbul en mijn eerste reactie was ‘wow!’. Ik had nog nooit een verre reis gemaakt en ik wist dus niet dat iedereen zijn eigen tv schermpje had. Hierop konje films en series kijken (vrij recente), spelletjes spelen, je vlucht volgen via live camera’s en muziek luisteren. Ook kregen we een kussen, dekentje, oordopjes, sloffen, lippenbalsem, oortjes/koptelefoon en een slaapmasker. Mijn volgende‘wauw’ moment in het vliegtuig kwam toen we 2x gratis warm eten en drinken kregen. Dit was om 19:30u en zelfs ook nog om 02:30u! Sommigen zullen nu denken ‘dat is toch altijd’, maar voor mij kwam het als een verrassing.

Na de reis van drie uur vliegen naar Istanbul en daar nog drie uur wachten moest het langste gedeelte nog komen... 11 uur vliegen naar Kaapstad. Dit ging prima totdat de lampen van 03:30u tot 10:30u uit waren. Ik was heel erg moe, maar kon mezelf geen confortabele houding meer geven in die krappe stoel.

Rond 13:00u zijn we aangekomen in Kaapstad. Daarna hebben we een city tour gehad en zijn we naar ons hostel gebracht. Hier heb ik lekker gedoucht, in het zonnetje aan het zwembad gezeten en mogen genieten van een braai (bbq). Morgen gaan we richting de Jan van Riebeeck school voor de kennismaking met de Amy Foundation.

Bij “foto’s”kun je de beeldenvan vandaag en gister zien. Het is echt prachtig hier!

Tot snel!

Liefs, Maaike

Maaike goes down to Cape Town!

Hallo lieve volgers!

Morgen is het zover.... dan start mijn reis naar Zuid-Afrika!!! :D

Zoals ik in mijn vorige verhaal had verteld heb ik een tentamen gemaakt over de cultuur en geschiedenis van (Zuid-)Afrika. Dit tentamen heb ik afgerond met een 7.4, de boekpresentatie met een 9.6 en het projectplan is goedgekeurd met een 6.8! Nu dit is afgerond moet ik alleen nog zorgen dat mijn koffer op tijd is ingepakt en vooral dat ik niks vergeet.

De afgelopen week is nog erg hectisch geweest. Een student uit het eerste jaar had voor ons een schoen inzamelingsactie gehouden waarbij ze 300 paar schoenen heeft opgehaald. Dit is natuurlijk hartstikke lief, maar wij moeten die schoenen wel meekrijgen zonder extra bagage te kopen. Iedereen mocht eigenlijk 30 kg ruimbagage en 7 kg handbagage meenemen. Dit is aangepast naar 18 kg voor je eigen koffer, 12 kg voor een koffer met schoenen en materialen en 7 kg voor je handbagage. De 300 paar schoenen zijn dus verdeeld over alle koffers. Het enige nadeel hieraan is dat het mij waarschijnlijk nooooit gaat lukken om maar 18 kg mee te nemen... haha

Morgen zal ik thuis rond 12u vertrekken om uiterlijk 15u op schiphol te zijn. Hier gaan wij onze mini demo (deze is te zien op onze Facebookpagina) dansen en afscheid nemen. Daarna door de douane, wat laatste dingen bespreken, lang wachten en dan het vliegtuig in. We vliegen om 18:20u en landen om 13:00u de volgende dag in Kaapstad. Tussendoor maken we een stop in Istanbul.

Mijn volgende blog zal vanuit Kaapstad zijn en ik hoop dan ook iets meer en vaker te kunnen schrijven.

Tot over een paar dagen vanuit het zonnige Zuid-Afrika!

Liefs, Maaike

Een goede voorbereiding is het halve werk

Hallo lieve volgers!

Het aftellen is nu echt begonnen. Over 17 dagen begin ik aan mijn reis naar Zuid-Afrika! :D

De afgelopen 8 weken hebben wij les gehad in de geschiedenis, economie en cultuur van Zuid-Afrika binnen het vak 'Global Awareness'. Maandag heb ik daarvoor het tentamen gehad en nu is het afwachten of ik het heb gehaald. Op school zijn we nog volop bezig met alle voorbereidingen want a.s. vrijdag moet ons projectplan al ingeleverd worden.

Ik heb in week 2 samen met nog vier anderen studenten de leiding over de projecten binnen Life Zone Soccer. LZS ligt in Kensington naast de Wingfield Primary School en is opgericht door ex-professioneel voetballer Jeremy Wyngaard. Hij heeft in 1996 LZS opgericht om kinderen een veilige omgeving te bieden waarin ze kunnen sporten, naar school kunnen gaan en zichzelf kunnen zijn. Ze gebruiken voetbal en andere sportactiviteiten om bij kinderen en trainers op verschillende gebieden positieve veranderingen te laten plaatsvinden. Wij gaan daar van 4 t/m 7 december naartoe en van 9-12u (voor hun vernieuwende) sportactiviteiten geven. Van 12-13u is er een lunch en van 13-17u gaan wij aan de slag met onze bouwprojecten en evaluatie. De eerste dag laten we Jeremy zelf invullen zodat wij kunnen zien en leren van hun manier van lesgeven. In de andere dagen nemen wij de lessen over met onze kennis en cultuur. Ook gaan we aan de slag met 'train the trainer', waarbij we de trainers daar op gaan leiden. Zij kunnen dan, ook als wij weer weg zijn, aan de slag met de overgebrachte kennis en dit dan weer doorgeven aan de volgende generatie. In de andere projecten (week 1 en 3) gaan we ook nog zwemlessen geven en nog met andere bouwprojecten aan de slag.

Met onze bouwprojecten hebben we helaas best veel problemen gehad. In het begin liepen we tegen het probleem aan dat het contact heel lang duurde met onze contactpersoon uit Zuid-Afrika. We waren hier al voor gewaarschuwd, want zoals de mensen in Zuid-Afrika zelf zeggen "jullie hebben de klok en wij hebben de tijd". Daarna was er van onze contactpersoon iemand gestorven in de familie. Het is daar vanzelfsprekend dat je er dan bent voor je familie en je al het andere (zoals werk) laat vallen die weken. We hadden het idee om daar een multifunctioneel beachveld te plaatsen, maar Jeremy's wens lag bij het aanleggen van een zaalvoetbalveld. Uiteindelijk hebben wij ermee in gestemd dat Jeremy daar het geld in mag stoppen. Wij gaan dan in Zuid-Afrika meehelpen met het slopen van de tennisbanen en op die plek starten met de aanleg van het zaalvoetbalveld. Daarnaast kijken we natuurlijk ter plekke nog wat we kunnen doen voor die mensen.

Zo.... dan hebben jullie een beter beeld van wat ik ga doen met mijn project :)

De komende weken en ook tijdens mijn reis zal ik blogs blijven schrijven om jullie op de hoogte te houden. Mocht je graag een mailtje willen bij een nieuwe blog, kun je je mailadres achterlaten in de mailinglist!

Tot snel!

Liefs, Maaike